Zanieczyszczenie powietrza jest mierzone za pomocą różnych wskaźników i technik pomiarowych, które pozwalają określić poziomy różnych substancji w powietrzu. Oto kilka najważniejszych metod pomiaru zanieczyszczenia powietrza:
1. Czujniki Stacji Pomiarowych:
Stacje pomiarowe zainstalowane w różnych miejscach miast i obszarów wiejskich są wyposażone w różnego rodzaju czujniki, które mierzą poziomy substancji zanieczyszczających powietrze, takich jak dwutlenek azotu (NO2), dwutlenek siarki (SO2), ozon (O3), pyły zawieszone (PM2.5 i PM10) oraz inne. Dane zebrane przez te stacje są używane do monitorowania jakości powietrza na danym obszarze.
2. Czujniki Przenośne:
Czujniki przenośne są małymi urządzeniami, które mogą być noszone przez ludzi lub montowane na pojazdach. Pozwalają one na pomiar jakości powietrza w określonych lokalizacjach przez krótki czas. Czujniki te są używane w badaniach naukowych oraz przez aktywistów i organizacje społeczne do monitorowania zanieczyszczenia powietrza w różnych miejscach.
3. Satelity Obserwacyjne:
Satelity wyposażone w specjalne sensory są używane do monitorowania jakości powietrza na dużych obszarach, zarówno na powierzchni ziemi, jak i w atmosferze. Te satelity umożliwiają badanie emisji zanieczyszczeń na dużą skalę, zwłaszcza w obszarach trudno dostępnych lub w krajach, gdzie infrastruktura pomiarowa może być ograniczona.
4. Modelowanie Komputerowe:
Modele komputerowe, które uwzględniają dane o emisjach z różnych źródeł oraz warunkach atmosferycznych, są używane do przewidywania rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń powietrza w przyszłości. Modele te pozwalają na symulowanie skutków różnych scenariuszy emisji i pomagają w podejmowaniu decyzji dotyczących regulacji i kontroli emisji.
5. Badania Naukowe i Analityczne:
Badania naukowe, takie jak próby powietrza pobrane na filtrach lub w próżniowych pojemnikach, są wykorzystywane do analizy składu chemicznego powietrza. Te analizy pozwalają na określenie obecności i ilości różnych substancji zanieczyszczających powietrze.
Kombinacja tych metod pomaga naukowcom, organom regulacyjnym i społecznościom monitorować jakość powietrza, identyfikować źródła zanieczyszczeń i podejmować działania w celu poprawy jakości powietrza dla zdrowia publicznego i ochrony środowiska.
==========
Powszechnie stosowane są dwa rodzaje monitorowania zanieczyszczeń powietrza – nieautomatyczny i automatyczny.
Nieautomatyczne metody monitorowania są często tańsze i łatwiejsze w obsłudze i zazwyczaj polegają na umieszczeniu specjalnej probówki w danym miejscu na 2-4 tygodnie, a następnie przesłaniu jej do laboratorium w celu analizy chemicznej. Metoda ta zapewnia tylko jedną wartość przez cały czas jej stosowania, a ponadto występuje opóźnienie w wykonywaniu pomiarów.
Metody automatyczne są dokładniejsze i mają lepszą rozdzielczość czasową i zazwyczaj zapewniają odczyt co 15 minut. Metody automatyczne polegają na wykorzystaniu elektronicznego zapisu i analizy.
Londyńska Sieć Jakości Powietrza składa się z automatycznych urządzeń w stałych kabinach. Dzięki temu możemy uzyskać długą historię pomiarów tym samym sprzętem w tym samym miejscu.
Powietrze zasysane jest do specjalistycznego sprzętu z wybranego miejsca, na wysokości oddechowej. Dane są następnie pobierane do Grupy Badań nad Środowiskiem (ERG) w Imperial College w Londynie, a następnie rozpowszechniane wśród opinii publicznej na wiele różnych sposobów. Sieć wykorzystuje sprzęt referencyjny, który jest utrzymywany zgodnie ze ścisłymi procedurami jakościowymi, aby zapewnić wiarygodne wyniki.
Ostatnie postępy w dziedzinie małych czujników oferują ekscytujące możliwości dla nauki obywatelskiej i dla ludzi w zakresie pomiaru własnego narażenia na zanieczyszczenia. Jednakże czujniki te zwykle opierają się na technologiach opracowanych pierwotnie dla miejsc pracy i mogą dawać mylące wyniki, gdy są używane do pomiaru zanieczyszczeń, których doświadczamy na co dzień w Londynie.
Zobacz, gdzie w Londynie mierzy się zanieczyszczenie.
Dowiedz się, czym jest zanieczyszczenie powietrza.
Zobacz porady dotyczące pomiaru własnego zanieczyszczenia powietrza.
There are two distinct types of air pollution monitoring generally in use - non-automatic and automatic.
Non-automatic monitoring methods are often cheaper and easier to operate, and generally involve placing a special tube in a location for 2-4 weeks and then sending it to a laboratory for chemical analysis. This method only provides one value for the whole of time it was in place, and there is also a delay in producing the measurements.
Automatic methods are more accurate and have better time resolution, typically providing a reading every 15 minutes. Automatic methods involve the use of electronic recording and analysis.
The London Air Quality Network consists of automatic equipment in fixed cabins. This allows us to obtain a long history of measurement with the same equipment at the same location.
Air is drawn into specialist equipment from a chosen location at about the breathing height. Data is then downloaded to the Environmental Research Group (ERG) at Imperial College London, before being disseminated to the public in many different ways. The network uses reference equipment that is maintained to strict quality procedures to ensure reliable results.
Recent advances in small sensors offer of exciting opportunities for citizen science and for people to measure their own pollution exposure. However these sensors are normally based on technologies that were first developed for workplaces and they can give misleading results when used to measure the pollution that we experience in everyday London .
See where pollution is measured in London.
Find out about what air pollution is.
See advice on measuring your own air pollution.
